1 października 1828 r.
W podkrakowskiej wsi Biały Prądnik powstała jednoklasowa szkoła ludowa, która przekształciła się w dwuklasową, a następnie w czteroklasową, by w tej postaci dotrwać do XX wieku. Datę ustalono na podstawie dokumentów przechowanych w Archiwum Państwowym w Krakowie.
2 grudnia 1956 r.
Wmurowano kamień węgielny pod szkołę powstającą między ulicami Kluzeka i Zielińska. „W uroczystym dniu dopisała pogoda. Był mróz. Ziemię, fundamenty budowy, zaczęte mury, zgromadzony sprzęt przyprószyła cienka warstwa śniegu. Na czterech rogach placu budowy wznosiły się wysoko słupy z flagami narodowymi. Brama wejściowa, na której znajdował się duży, biały napis na czerwonym płótnie „Witajcie”, była udekorowana gałęziami jodłowymi. Na środku placu zbudowano dużą trybunę z białym orłem na czerwonym tle na przedzie, przykrytą czerwonym płótnem i ozdobioną jodłowym wieńcem. W niedzielę o godzinie 10:00 rano zebrali się na trybunie przewodniczący władzy miejskiej i dzielnicowej, przedstawiciele organizacji społecznych oraz wielu zaproszonych gości. Przed trybuną ustawiła się w szeregach młodzież tutejszej szkoły wraz z gronem nauczycielskim. Za młodzieżą zgromadzili się rodzice i społeczeństwo Prądnika Białego. Ob. Mrugacz Tadeusz przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Krakowie w otoczeniu gości, obywateli Prądnika Białego i młodzieży wmurowali akt erekcyjny, zamknięty w pięknej mosiężnej umie „. (z Kroniki Szkoły)
4 września 1958 r.
„Jest piękny słoneczny jesienny ranek. Na Prądniku niezwykły ruch i niecodzienny nastrój… Dlaczego? Ma się odbyć uroczystość otwarcia nowo wybudowanej szkoły. Ze wszystkich stron spieszą w jej kierunku starsi i dzieci. Godzina 10:00 uroczystość otwiera Ob. Jedynak Józef przewodniczący Komitetu Budowy Szkoły. „Budowniczym” dziękuje za „pałac” uczennica klasy VII Szczeklik Krystyna, przyrzekając w imieniu młodzieży szkolnej lepiej, sumienniej pracować w tych wspaniałych warunkach nowego budynku. (…) Wreszcie moment najważniejszy – wręczenie kluczy do nowego budynku kierownikowi Ob. Tyrpakowi. I otwierają się podwoje szkoły – internatu tygodniowego dla dzieci. Budynek jest wyposażony w sale lekcyjne, świetlicę, gabinet dentystyczny, pracownię politechniczną dla chłopców, sypialnie.”
1966 r.
W 140 rocznicę urodzin Francesco Nullo szkoła przyjęła imię Włocha uczestnika walki „za wolność naszą i waszą” w Powstaniu Styczniowym. By uczniowie mogli poznać ojczysty język swego patrona, kierownik szkoły Czesław Opałko prowadzi kurs języka włoskiego.
Zima 1969 r.
Krakowska prasa donosi o „jednej z lepszych ślizgawek w Grodzie Podwawelskim, oświetlonym i zradiofonizowanym lodowisku przygotowanym przez uczniów pod kierownictwem nauczyciela WF, dzięki staraniom Komitetu Rodzicielskiego.
1970 r.
Setną rocznicę urodzin W. Lenina młodzież uczciła, wykonując szereg prac społecznych m.in. zbierano podbiał dla „Herbapolu”, sadzono krzewy, uporządkowano boisko szkolne oraz przygotowano działkę doświadczalną.
Rok szkolny 1969/70
Na stanowisko kierownika szkoły mianowana została Eugenia Lewicka. Wyposażono salę gimnastyczną w sprzęt sportowy, urządzono salę audiowizualną, zakupiono nowe meble do internatu. Na w/w cele wydano ok. 300.000 złotych.
1977 r.
Dyrektorem szkoły zostaje mgr. Władysława Wisińska -Nalepowa.
1980 r.
Funkcję dyrektora szkoły obejmuje Zofia Waśkiewicz. Budynek jest poddany gruntownemu remontowi, klasy zyskują nowe meble, a pracownie zostają wzbogacone o nowy sprzęt audiowizualny.
10 marca 1981 r.
Wydział Oświaty i Wychowania Urzędu Dzielnicowego pozytywnie ocenił pismo w sprawie przywrócenia Szkole pierwotnego imienia.
8 maja 1981 r.
Ministerstwo Oświaty i Wychowania wyraziło zgodę na przywrócenie placówce imienia Tadeusza Kościuszki.
15 października 1981 r.
W 165 rocznicę śmierci Tadeusz Kościuszki uroczyście odsłonięto tablicę pamiątkową ku czci Patrona Szkoły.
2 września 1982 r.
Ministerstwo Oświaty i Wychowania Urzędu Miasta Krakowa w uznaniu dotychczasowych osiągnięć dydaktyczno – wychowawczych przyznaje Szkole prawo posiadania sztandaru.
15 października 1982 r.
Szkoła otrzymuje sztandar. Przyjmując dar, reprezentant Szkolnej Rady Uczniowskiej powiedział: ” Niech nikt nie wątpi, że potrafimy – jak Kościuszko – czynami nauki i pracy dowieść jak bardzo kraj rodzinny jest nam bliski. Nasz sztandar będzie symbolem przywiązania młodzieży do szczytnych tradycji kulturalnych Polski i miłości Ojczyzny „.
24 czerwca 1992 r.
Pożegnaliśmy odchodzącą na emeryturę Panią Dyrektor Zofię Waśkiewicz, wspaniałego nauczyciela i wychowawcę młodzieży.
1 września 1992 r.
Funkcję dyrektora obejmuje zwycięzca konkursu na to stanowisko mgr Jerzy Zychal.